creatieve opdracht 5

Herschrijving einde vanaf bladzijde 307

Het is al eind Januari en ik heb nog niks van Joe gezien of gehoord. Ik baal er erg van , want er is niemand die zo goed mijn shag kan draaien als Joe. Nadat ik met PJ een wilde nacht had beleefd, kreeg ik wel lichte schuldgevoelens. Uiteindelijk waren hun twee de gene die iets heben met elkaar. Ze komt me elke dag nog bezoeken.  De gedachtes over Joe malen door mijn hoofd. Zou hij vast zitten in een zandbank of verdwaald zijn in die grote woestijnen. Zoals Samoerai altijd zei: een blaadje word pas meegenomen met de wind, als de wind het blaadje vind. En Joe staat altijd open voor spanning en avontuur en is door de onstopbaren stroom van de wind meegenomen. – Fransje, ik ben er weer. Ik zie een deel van de bruine krullen door het raampje naast de deur. Kom maar binnen PJ, fluister ik zacht. – Wat is er aan de hand? Haar zwoele stem dreunt als een heipaal door mijn hoofd. Ik maak me zorgen, zeg ik met een lichte trilling in mijn stem. – Maak je niet zo druk, met joe komt het vast wel goed. Maar hij heeft al een hele tijd niks meer laten horen en zijn telefoon is niet meer te bereiken. – Het zou echt iets voor Joe zijn om straks gewoon weer vrolijk het dorp in te komen rijden met zijn shovel. Ja dat hoop ik maar...

Wil je wat te eten, ik heb namelijk nog niks gegeten. – Ik maak wel wat knakworstjes warm. Ow lekker dat doe maar! Dan ga ik verder met de sudoku uit de 'Krantvangister' van vandaag. Ik ben bezig met de som van 4 , maar dit duurd niet voor lang als ze met vloeiende bewegingen zich door de keuken een weg baand. Haar heupen bewegen heen en weer en met een sexy handeling opend ze het blik soepel. De knakworsten glijden in de pan en het vocht spat alle kanten op. Met haar vinger begeleid ze de druppel vet naar haar lip, en likt deze schoon. Ze kijkt me zwoel en lachend aan.


roel