09-02-2011

eind reflectie

roel
De samenwerking binnen de groep ging erg goed. We gingen snel door het boek heen en overlegde goed. We hebben hard ons best gedaan maar het was een best groot project. Vooral het aantal creatieve opdrachten maakte dat we ons kapot werkte. Het project was op zich wel leuk en ook het boek was achteraf toch leuk, maar het was echt te veel. Vooral de creatieve opdrachten vond ik erg overdreven. Kinderen uit de 1e en 2e klas hebben tijd voor toneelstukjes en marquete's maar daar zijn wij naar mijn mening toch echt over heen gegroeid. We werken en hebben per dag maar een bepaalde tijd voor huiswerk en uw opdracht vergde teveel tijd. Maar al met al waren het best leuke opdrachten.

anne-milou
Het boek vond ik niet zo leuk. Pas aan het eind van het boek snap je alle bedoelingen. In het begin gaat het over een man die in Egypte zit, dat stukje snapte ik helemaal niet en toen had ik ook geen zin meer om verder te lezen. Pas later merk je dat dat stukje nodig was om de rest van het boek te snappen. Maar ik vond het lastig om door het boek heen te komen, omdat er meer van dat soort rare stukjes in het boek zaten.
Ik vind dat wij het beste groepje van de klas hadden. We hadden alle drie het boek vrij snel uit en konden dus snel beginnen aan de blogspot posten. We hebben ook snel de posten verdeeld over ons drie en elkaar geholpen als dat nodig was. Alleen de opdrachten waren lang en moeilijk en daarom zijn we er lang mee bezig geweest. Daarom moesten de vijf creatieve opdrachten op het laatst nog snel gebeuren. Ik vond het ook wel lastig om een creatieve opdracht te verzinnen. Ik vind het wel leuk om een creatieve opdracht te doen, zoals een nieuwe kaft, gedicht of een nieuw einde te maken, maar ik vind het wel lastig om zelf dingen te verzinnen waarmee je niet raar op de site komt te staan. Ik ben tevreden over de samenwerking en over mijn eigen inbreng. De volgende keer zou ik alleen eerder beginnen met de creatieve opdrachten, omdat alles op het eind niet echt fijn was.

pem
Ik vond het boek niet zo heel erg leuk. Het verhaal was moeilijk te volgen en er kwamen steeds plotseling stukjes in die niet met het verhaal te maken hadden. Dit maakte het boek moeilijk te begrijpen.
Ik vond het geen leuke opdracht. Het was veel te groot. Op het eind zijn we best in tijdnoot gekomen omdat we er achter kwamen dat we ook nog vijf creatieve opdrachten moesten bedenken. We hadden geluk dat er twee opdrachten weg vielen omdat we niet naar de tweede bijeenkomst zijn gegaan van lezen met sterren. Ik vind meestal een creatieve opdracht wel leuker om te doen dan allerlei teksten schrijven. Bedenken van die opdrachten is niet mijn sterkste kant. Het mocht niet een standaard een creatieve opdracht zijn dus verzin dan maar iets wat echt goed zou kunnen zijn.
De samenwerking ging redelijk goed. Ik was blij met het groepje waar ik in zat. We zijn alle drie wel dat we het goed willen doen en goed aan de afspraken kunnen houden. We hebben de opdrachten verdeeld en elkaar geholpen als we er niet uitkwamen. 

creatieve opdracht 5


Herschrijving einde vanaf bladzijde 307

Het is al eind Januari en ik heb nog niks van Joe gezien of gehoord. Ik baal er erg van , want er is niemand die zo goed mijn shag kan draaien als Joe. Nadat ik met PJ een wilde nacht had beleefd, kreeg ik wel lichte schuldgevoelens. Uiteindelijk waren hun twee de gene die iets heben met elkaar. Ze komt me elke dag nog bezoeken.  De gedachtes over Joe malen door mijn hoofd. Zou hij vast zitten in een zandbank of verdwaald zijn in die grote woestijnen. Zoals Samoerai altijd zei: een blaadje word pas meegenomen met de wind, als de wind het blaadje vind. En Joe staat altijd open voor spanning en avontuur en is door de onstopbaren stroom van de wind meegenomen. – Fransje, ik ben er weer. Ik zie een deel van de bruine krullen door het raampje naast de deur. Kom maar binnen PJ, fluister ik zacht. – Wat is er aan de hand? Haar zwoele stem dreunt als een heipaal door mijn hoofd. Ik maak me zorgen, zeg ik met een lichte trilling in mijn stem. – Maak je niet zo druk, met joe komt het vast wel goed. Maar hij heeft al een hele tijd niks meer laten horen en zijn telefoon is niet meer te bereiken. – Het zou echt iets voor Joe zijn om straks gewoon weer vrolijk het dorp in te komen rijden met zijn shovel. Ja dat hoop ik maar...

Wil je wat te eten, ik heb namelijk nog niks gegeten. – Ik maak wel wat knakworstjes warm. Ow lekker dat doe maar! Dan ga ik verder met de sudoku uit de 'Krantvangister' van vandaag. Ik ben bezig met de som van 4 , maar dit duurd niet voor lang als ze met vloeiende bewegingen zich door de keuken een weg baand. Haar heupen bewegen heen en weer en met een sexy handeling opend ze het blik soepel. De knakworsten glijden in de pan en het vocht spat alle kanten op. Met haar vinger begeleid ze de druppel vet naar haar lip, en likt deze schoon. Ze kijkt me zwoel en lachend aan.


roel

creatieve opdracht 4


creatieve opdracht 3

Wo 9 feb 2011, 15:04

Onbekend vliegtuig over het witte huis

Door Anne-Milou Boehlé en Pem van den Heuvel

BEMMEL – Gister avond vloog er een onbekend vliegtuig over het huis van mevrouw Eilander en haar dochter Picolien Jane. Het was een apart vliegtuig zonder een logo van een maatschappij. Wie het vliegtuig gemaakt heeft en wie het op dat moment bestuurde is nog onbekend.

Mevrouw Eilander vertelt ons: 'Ik lag in de tuin te zonnen toen ik opeens bedekt werd met een grote schaduw. Ik keek omhoog en schrok er van. Een groot grijs vliegend gevaarte vloog boven mij. Ik kon niet zien we het toestel bestuurde. Zo snel als ik kon ben ik naar binnen gerend en heb de politie gebeld.’

In Lomark worden er verschillende onderzoeken gedaan om de dader op te kunnen sporen. Het vliegtuig kwam rond de 13:00 uur laag over haar huis vliegen. Rond 13:15 zijn er getuige die een hard onbekend geluid hoorden. Er zijn rond de plek van het geluid stukken gevonden die waarschijnlijk afkomstig zijn van het vliegtuig. Op een weiland dat afgelegen achter Lomark ligt zijn stukken vliegtuig gevonden. Vermoedelijk komen deze van het onbekende vliegtuig. Mevrouw Eilander zei dat ze de kleur van het vliegtuig herkende.

De burgemeester is geschokt van het ongeval en zegt: ‘Het is een grote chaos in ons kleine plaatsje. Sinds er een nieuw gezin woont gebeuren er meer rare dingen. We kunnen natuurlijk niet met overtuiging zeggen dat zij hier achter zitten. Mevrouw Eilander heeft wederom aangifte gedaan van inbraak op haar privacy.’ 

creatieve opdracht 2

gedicht

Na 220 dagen wordt Fransje dan eindelijk wakker,
Maar geluk heeft hij niet die arme stakker.
Voorgoed zou hij met een verlamming moeten leven,
Wat hij nog niet weet is dat het hem ook iets goeds gaat geven.
Joe zet het leven van Fransje op z’n kop,
Ook Lomark kijkt hier van op.
Beste maatjes en altijd staan ze voor elkaar klaar,
In een klein hoekje zit echter wel dat ene gevaar.
Liefde maakt blind zeggen ze altijd,
Ook in dit verhaal is het een feit.
PJ verovert de harten van beide mannen,
En weet ze op een goede manier in te palmen.
Gelukkig eindigt dit niet in een grote ruzie,
Al snel is het einde discussie.
In Joe’s hoofd rinkelde een alarm,
Samen trainde ze hard op Fransjes arm.
Net zolang tot dat hij groot en gespierd was,
Want dit kwam hem heel goed van pas.
Arm worstelen werd zijn nieuwe passie,
En zo versloeg hij verschillende mannen met veel expressie. 



pem

verhaal analyse

Open plekken en spanning
1. - ‘We waren in Halle, aan het eind van …. Engel is dood, zei hij’ tot ‘Maar hoe …. weet u dat? Blz 254/256 is een open plek, omdat je graag wil weten hoe het komt dat Engel dood is, maar het duurt nog een tijdje voordat dat verteld word, omdat ze eerst naar huis moeten gaan en dan nog naar binnen en ze dan eerst gaan praten over Engel en ze dan pas te horen krijgen hoe het is gebeurd.
- Kalm gleed het schip…steeds af naar de rivier blz. 153/154 is een open plek omdat je niet weet wat papa afrika gaat doen, of hij terug komt of niet en dat wil je wel graag weten.
- ‘Het was … leven zag’ blz. 194 tot ‘Engel is dood’ blz. 253 is een openplek, omdat er een gegeven gegeven wordt, maar je nog niet kan snappen waar het over gaat en die vraag pas veel later in het boek duidelijk wordt.
- ‘Dit is … vlees eraan’ blz. 11 tot Het voorwiel … te laat’ blz. 109 is een open plek, omdat je in het begin van het boek wel leest dat Fransje in coma heeft gelegen, maar er wordt nergens gezegd waarom. Daar kom je dus ook pas veel later in het boek achter.
- ‘pas toen … mijn onderarm’ blz. 278 tot ‘het bot … zei Joe’ is een korte openplek, omdat je eerst al leest dat het zwaar is en dat hij begint te twijfelen. Maar je weet niet precies  wat er gebeurd. Een paar regels daarna weet je precies wat er gebeurd is.

2. - ‘Of ik … nieuws had’ – ‘eleveld draaide van ons weg’ blz. 254 is uitstellen van belangrijke informatie, omdat je graag wilt weten hoe het komt dat Engel dood is, maar eerst zorgt de schrijver ervoor dat het nog iets langer duurt.
- ‘Ik vind wel dat ….terug naar hun bank blz. 155/156 zorgt ervoor dat het spannend wordt, omdat je leest hoe de andere mensen zich voelen. Ze vinden het erg dat papa afrika lang weg blijft en daarom ga je er zelf ook aan denken.

3. Lange spanningsboog: ‘Joe vertelde niemand zijn echte naam, ook Christof niet, die toch zijn beste vriend was geworden.’  Blz. 25  ‘toen sloeg ze het open; ik snoof in protest, ik begreep precies wat ze daar deed: ze las Joe’s echte naam.’ Blz. 282
Korte spannigsboog: ik draaide om en zag hoe het vliegtuig het ijs op reed (blz 81) Hij trekt niet op, zei hij toen ze de zijkant vastgrepen (blz. 82) 

Literatuur
1. Het is een literair boek. De schrijver legt sommige dingen op een vreemde manier uit. (zoals: ‘het land werd … in een damesblad’) Ook gaat de schrijver van de hak op de tak. In het begin snap je het dus niet helemaal en vind je het raar dat het bijvoorbeeld ineens over een man in Egypte gaat. Maar later valt alles op zijn plek en wordt die man de vriend van de moeder van Joe.
2. Het is een roman, omdat het een lang verhaal is met veel personages. Ook wordt het karakter langzaam duidelijk. Eerst ligt hij in coma, maar langzamerhand wordt het steeds duidelijker hoe Fransje is. Fransje komt ook in lastige situaties. Hij moet kiezen of trouw blijven aan zijn vriend en niet zijn naam lezen. Ook als hij seks heeft met PJ moest hij kiezen voor Joe of voor zijn droom. 

Personages
Fransje: Fransje heeft een ongeluk gehad met een grasmaaier. Hij heeft hierdoor 2 jaar in coma gelegen. Als hij uit zijn coma komt is hij bijna helemaal verlamd. Hij kan alleen zijn rechter arm bewegen. ‘Dit is…vlees eraan’ blz. 11 Hij zit altijd in een rolstoel en daarom ziet hij er van buiten gewoon gehandicapt uit. Maar zelf ervaart hij dat helemaal niet zo. Hij wil gewoon naar de middelbare school, omdat er niks mis is met zijn hersenen. Fransje wil zoveel mogelijk zelf doen. Fransje woont in het tuinhuisje achter in de tuin. Zijn moeder komt elke dag langs. Verder praten niet zo veel mensen met hem, alleen Joe. Veel mensen weten niet zo goed hoe ze ermee om moeten gaan. Hij heeft dus ook nog niet echt een vriendinnetje gehad.
Joe: Joe is een geheimzinnige jongen. Hij komt nieuw in Lomark en niemand weet iets van hem. Niemand weet zijn echte naam, wat later uit komt en Achiel Stephaan Ratzinger is. Verder weet ook niemand weet iets van zijn plannen. Alleen Christof, Engel en Fransje. Joe is niet bezig met meisjes, maar alleen met grote plannen bedenken en met grote avonturen beleven. ‘De eerste … binnen reed´ blz. 15 ‘Joe vertelde … was geworden.’  Blz. 25 
PJ:  Picolien Jane is een meisje uit Zuid-Afrika. Ze is het mooiste meisje van school. Fransje schrijft vaak over haar, maar durft niks tegen haar te zeggen. Ze is waar elke jongen van droomt. Ze is slim en heeft blonde pijpen krullen. ‘PJ is … vlammend koren’ blz. 51 – ‘Picolien Jane … uit Zuid-Afrika’ blz. 57

Tijd
Dit verhaal is een fabel, omdat het verhaal in een chonologische volgorde is verteld. Maar de sujet vind je ook terug in het boek, omdat er dingen pas later in het boek verteld worden, zoals hoe hij verteld hoe hij verongelukt is. Op blz. 11 verteld hij dat hij verongelukt is en dat alleen zijn rechter arm het doet. Op blz. 109 verteld hij hoe het is gebeurd dat hij verongelukt is.
Een flashback in het boek is ‘PJ moest … mokken gutste.’ Blz. 166. Omdat hij even terug denkt aan een tijd eerder.
Een flashforward is ‘Engel bleef … leven zag’ blz. 194. Omdat hij hier al een aanwijzing geeft van wat later in het boek gaat gebeuren.
De chronologie is wel duidelijk, er zijn niet echt flashbacks dat hij terug gaat naar heel lang geleden, wat niks met het boek te maken heeft. Als er een flashback is, is dit een stuk in het boek dat het verhaal duidelijker maakt. Zoals dat hij verteld hoe hij een tijd geleden verongelukt is. Het verhaal is wel chronologisch, maar het verhaal

Ruimte
De belangrijkste ruimte in het boek is het schuurtje achter in de tuin van het huis van de familie Hermans. Ik dat huisje woont Fransje. Hij woont daar, omdat hij zelfstandig wil worden. Dit is de belangrijkste plek, omdat hij daar de meeste tijd van zijn leven door brengt. Daar schrijft hij al zijn verhalen op, drinkt hij elke dag een kop koffie met zijn moeder en beleeft hij een avontuur met PJ. ´toen ik ...  wilde wonen´ - ‘in dit … alles opschrijven’ blz. 45

Perspectief
Het hele verhaal is geschreven vanuit de ogen van Fransje. Maar hij was niet overal bij, dus niet alle gegevens zijn betrouwbaar. Ook omdat je de gebeurtenissen maar van een kant ziet is het niet heel betrouwbaar.

Thematiek
De thematische laag is liefde en vriendschap. Omdat Fransje beste vrienden is met Joe en Fransje eigenlijk niemand anders heeft. Maar ondertussen is hij verliefd op de vriendin van Joe en moet hij kiezen tussen zijn vriend en PJ.
De titel, Joe Speedboot, hoort bij het boek, omdat het hele boek eigenlijk over Joe gaat. In de eerste bladzijde wordt zijn naam al genoemd en hij blijft de rest van het boek centraal staan.
De motto’s in het boek zijn, een penseel en een zwaard. Zo heten de hoofdstukken ook en deze komen onbewust vaak voor. Omdat Fransje alles opschrijft is het penseel een belangrijk voorwerp voor hem. Het zwaard is belangrijk, omdat hij met technieken van de samurai vecht.

 anne-milou

recensie

Hoe jongensdromen werkelijkheid lijken te worden

Sober en saai, dat is hoe Fransje Hermans de hoofdpersonage in het 3de boek van Tommy Wieringa, zijn dorp voor ogen ziet. Dit alles veranderd in een klap zodra de iets wat aparte Joe Speedboot het dorp 'overvalt'. Samen met Joe, Christof en engel beleven ze verschillende avonturen. Op een dag verhuist Fransje naar het schuurtje achter in de tuin. Vanaf dat moment word hij steeds zelfstandiger.

14 jaar, is Fransje Hermans als hij ontwaakt uit een 220 dagen durende coma. Vanaf dat moment leren we hem kennen, als een jongen met een volledige verlamming op zijn linkerarm na. Hij woont bij zijn ouders samen met zijn twee broers Dirk en Sam die hem het leven soms goed zuur kunnen maken. Alhoewel Sam soms wat milder hierin is dan Dirk, die soms gewoon te stom is om goed na te kunnen denken. In het begin vind hij het erg moeilijk om met zijn handicap om te gaan, omdat hij voorheen gewoon een volledig functionerend lichaam had. Het leven word een stuk moeilijker voor Fransje ,maar daar komt  verandering in zodra Joe Speedboot op een ludieke manier het dorp letterlijk binnen komt vallen.

Joe speedboot is een iets wat mysterische jongen, mede door zijn naam die (bijna) niemand weet, behalve zijn moeder die samen met Fransje de gekste dingen uit haalt. Zo bouwen ze zelf een vliegtuig en reizen stad en land af om armworstel wedstrijdjes te doen. Maar voor het zover was dat ze konden gaan armworstelen ging er veel vooraf. Zo heeft Fransje een tijdje achter in de tuin een brikettenpers gehad om zo met de verkoop van briketten wat geld te verdienen. Maar dit was al snel genoeg afgelopen toen hij erachter kwam dat zijn vader de briketten niet echt verkocht ,maar hem alleen maar de illusie gaf. Daarna zijn ze aan de slag gegaan om van Fransjes arm een echte 'bionische' arm te maken. Zoals je nu weet neemt Joe speedboot een belangrijke positie aan in het leven van Fransje. Wat het allemaal nog net iets spannender maakt is zijn geheime identiteit, maar dat duurt niet voor lang zodra hij het paspoort van Joe onder ogen geduwd krijgt door PJ

Picolien Jane, gaat ook wel door het leven als PJ, heeft de derde belangrijke rol in het boek ingenomen. Ze is een meisje die geëmigreerd is uit Zuid-Afrika. In Lomark hoopt ze haar leven weer op te kunnen pakken. Ze word door veel jongens erg bewonderd waaronder ook fransje, dit blijkt uit het boek vanaf het stuk waarin PJ net naar Lomark is gekomen. In dit stuk beschrijft Fransje zijn gedachten over haar uiterlijke kenmerken.  PJ vergezelt ze graag en gaat overal mee naartoe.  Ze vinden niet alleen PJ leuk, maar ook de moeder van PJ. Ze bouwen een vliegtuig om haar zo naakt door de tuin te kunnen zien lopen. PJ lijkt op het eerste gezicht een heel leuk, lief, knap en eerlijk meisje, maar niets is wat het lijkt. Ze is erg ontrouw , doordat ze vreemd gaat met Fransje terwijl ze met een ander heeft.

De schrijfstijl van het boek was soms nog best lastig. Er zaten veel technieken in om je te manipuleren en op het verkeerde spoor te brengen. Ook open plekken en flash backs gaven het boek net dat kleine beetje dat het moeilijk voor je maakte. De uitspraken van de samoerai en de ietwat eigenzinnige gedachtegangen doen hier nog een schepje bovenop. Zijn zinnen waren vaak erg gedetailleerd maar desondanks gaf hij je toch nog genoeg ruimte om je eigen fantasie te gebruiken.
En juist die details maakte dat je het je goed in kon beelden.

Over de realiteit van het boek valt te twisten. In het begin was ik er sterk van over tuigt dat het een erg realistisch boek is. De beschrijvingen zijn meestal erg kunstzinnig en ver gedacht maar soms juist wel herkenbaar. Maar zodra je je niet laat afdwalen door de beschrijvingen en goed na gaat denken over de gebeurtenissen en de manier hoe deze gebeurtenissen zich afwikkelen, is dit geen waargebeurd verhaal. Zo is het bijvoorbeeld erg onwaarschijnlijk dat een jongen van een jaar of 16 met een heftruck de halve wereld af kan reizen. Ten eerste omdat hij dan pas 16 is, en dat allemaal met toestemming van zijn ouders moet. Ook is een heftruck niet geschikt om harder te rijden dan 25 km per uur blijkt uit de wetgeving van de heftruck algemeen. Dan zou hij de heftruck wel om kunnen  bouwen maar dan voldoet de constructie er nog niet aan. Dat zou betekenen dat hij deze ook in zijn eentje zou moeten veranderen, al met al is die hele klus (bijna) onmogelijk voor hem te doen. Ook bouwt papa Afrika een boot in zijn eentje, dit stukje lijkt een beetje op een uitgewerkte jongensdroom. Net of Tommy Wieringa dit altijd al had willen doen. De dingen die in het verhaal gebeuren zijn een beetje extreem en onmogelijk. En deze mening deelt het NRC ook met mij, ze schrijven: Joe Speedboot is een wervelend geschreven ontwikkelingsroman die net als Garp of A Son of the Circus grossiert in licht-absurde gebeurtenissen.

De lichte twijfels die ontstaan door de niet altijd even realistische gebeurtenissen worden compleet weg gevaagd door de verhaal lijn. Het boek heeft een goede verhaallijn, en zorgt dat je als lezer je boek niet snel weg legt. Verder is het boek erg origineel en totaal niet voorspelbaar.  Je bent en blijft nieuwsgierig naar wat er komen gaat. Dit is wel vaak wisselend, zoals eb en vloed , zou Fransje gezegd hebben. Het ene moment is het enorm spannend en lijkt de ontknoping nabij, maar het andere moment lijkt de schrijver zijn inspiratie kwijt geraakt te zijn en domweg maar wat onbelangrijke en saaie beschrijvingen te formuleren. Een beetje op de manier van: ik moet nog wat bladzijdes vullen. Maar het verhaal blijft enorm sterk en zal niet snel door de lezer vergeten worden, in het boek ''De gebr.' van Ted van Lieshout was dat wel anders.

Voor Tommy Wieringa zorgt dit boek echt voor naamsbekendheid. Het boek is erg goed en krijgt veel lovende recensies van onder andere de NRC. Voortaan is de befaamde Tommy Wieringa die het gaat maken! Zijn eerste boek was nou niet bepaald een succes en het tweede boek zorgde ook niet echt voor een doorbraak. Joe speedboot hierintegen zorgde hier wel voor! Nadat hij was doorgebroken hield het maar niet op en bracht hij maar liefst nog 3 boeken uit. En ik ben er zeker van dat we nog meer van deze man van middelbare leeftijd zullen horen.

Kortom is dit boek een echte aanrader. Het is meestal erg leuk en spannend. Het boek is origineel en door de spanningsbogen kan je vaak niet stoppen met lezen. De beschrijvingen zijn mooi en soms ook wel herkenbaar. En het heeft een erg verrassend en grappig einde!

Bronnen:

http://www.heliheftruck.nl/wetgeving/  (heftruck niet geschikt)
http://www.zoekeenboek.nl/boeken-zoeken/titel/  (naam van schrijver gebr.)


roel

08-02-2011

creatieve opdracht 1

Nieuwe kaft van het boek 
Deze kaft hebben wij zo gemaakt, omdat het duidelijk maakt waar het boek om gaat en het wat meer nieuwsgierig maakt. Vaak is de kaft de reden om een boek te pakken uit het schap. Wij vinden dat het meer een jongens boek is en dat kan je ook zien aan de kaft. We hebben de naam van Fransje op de kaft gemaakt en deze een blauwe kleur gegeven, omdat dat stoerder staat. Door de naam van fransje is een arm getekend, dit is omdat Fransje bekend staat om zijn arm en zijn bijnaam ook ‘Frans de arm’ is. De plaatjes op de naam zijn een vliegtuig, zwaard, rolstoel, briketten, grasmaaier, penseel en iemand die schrijft in een dagboek. 
Het vliegtuig is belangrijk in het boek, omdat daar een heel stuk in het boek over verteld wordt en Fransje er ook even samen mee heeft gevlogen met Joe. 
Het zwaard is belangrijk, omdat daar een gedachte achter zit in het boek. Het tweede deel van het boek heet ‘Het zwaard’. De bedoeling hiervan is, omdat hij uitspraken kent van de Samurai en hij mee doet aan armworstel wedstrijden. Hij vecht tegen hele sterke mannen en zo krijgt hij zelfvertrouwen in zichzelf. 
De grasmaaier, een 190 pk John Meere, staat op de nieuwe kaft, omdat hij hierdoor overreden is en daardoor in coma is geraakt. Dit is de reden waarom Fransje alleen zijn rechter arm heeft. 
Dit is ook de reden waarom er een rolstoel op de voorkant staat. Hij kan niks, omdat hij overal verlamd is. Zijn hele leven draait om de rolstoel, omdat hij zonder geen kant op kan. Zoals naar Joe of school toe. 
De briketten staan op de voorkant, omdat Fransje van zijn vader een brikettenpers krijgt. Fransje is er heel erg blij mee en daarom ook erg enthousiast in zijn werk. Maar later in het boek ziet hij dat zijn vader niks heeft verkocht. Fransje heeft er veel energie in gestoken en vind het heel erg dat zijn vader hem dit aan doet. 
Het penseel staat op de voorkant, omdat zo het eerste deel van het boek heet. Dit deel heel zo, omdat Fransje dan alle dingen die hij hoort en mee maakt schrijft in een dagboek. Hij heeft 12 boeken vol geschreven met alle verhalen.


anne-milou

literatuuropvatting

Tommy Wieringa, schrijver van Joe speedboot, baseert zijn verhaal op waar gebeurde gebeurtenissen. In een krant vond hij het artikel over een man die verongelukt doordat er een hond op zijn hoofd viel. Dit vond hij zo apart dat hij dit in zijn verhaal heeft verwerkt. Tommy Wieringa gebruikt in het begin van het verhaal poëtische opmerkingen. Later veranderd zijn schrijfstijl in lichtheid vanzelfsprekende luchtigheid tegelijkertijd zit er een soort aardse nuchterheid in de woorden. Ook gebruikt Tommy Wieringa verschillende aspecten uit de natuur in zijn schrijfstijl. Zo schrijft hij bijvoorbeeld: Fransjes moeder is 'bergachtig gebouwd', en als Papa Afrika de winter slecht heeft doorstaan, heeft hij 'de kleur van ongebeitst tuinmeubilair' aangenomen. 


pem